اسطورة «وحشی شریف» در ادب و اندیشة اروپا به‌ویژه در آثار لوکلزیو

از آنجایی که اسطوره در ادبیات اروپا پیشینه‌ای طولانی دارد و بخش مهمی از این ادبیات را تشکیل می‌دهد، می‌توان با شناخت هرچه دقیق‌تر آن به اثرگذاری‌اش بر ضمیر انسان‌ها پی‌برد. اسطورة «وحشی شریف»(1) نیز، که با کشف قارة آمریکا در قرن شانزدهم به وجود آمد، همواره برای به چالش کشیدن دنیای غرب و جامعه به ظاهر متمدن اروپایی حضوری پررنگ داشته است. از دیرباز بسیاری از اندیشمندان بزرگ فرانسه در این باره قلم‌فرسایی کردند تا این که در عصر حاضر ژان ماری گوستاو لوکلزیو، نویسندة معاصر فرانسوی و برندة جایزة نوبل ادبی سال 2008، این اسطوره را به روشنی در آثار خویش نمایان ساخت. لوکلزیو که در سال‌های 1970 تا 1974 از نزدیک با سرخپوستان و در میان قبایل آنها در پاناما زندگی کرده، با روحیات این افراد به‌خوبی آشناست، از این رو به انتقاد از زندگی کینه‌توزانة انسان‌های به اصطلاح متمدن می‌پردازد. مقالة پیش ‌رو می‌کوشد ضمن تعریف و تحلیل پیدایش اسطورة «وحشی شریف» به بررسی نظریه‌های برخی متفکرین فرانسوی به ویژه لوکلزیو در این باره بپردازد. این جُستار، گذری است بر چگونگی زندگی «وحشی شریف» و نمایة مفهوم حقیقی خوشبختی در نزد او.